Admin

[my-bearded]

xx

[Marta]

Ale słodkie kluchy Uwielbiam te różowe,delikatne szczenięce poduszki

[Mavi]

szczeniaczki kochane, ale czy to prawda, że są to pieski o "małym rozumku". Moi rodzice musieli uśpić swoją suczkę(nowotwór) i są właśnie na etapie co jeśli nie foksterier? Na liście jest m.in. beagle, ale słyszeliśmy różne opinie na ich temat. Będę wdzięczna za informację, jesli to możliwe.

[Małgorzata]

na tyle co wiem i widzę, Beagle to bardzo energetyczne psy, potrzebują sporo zajęć, i nie są zbyt łatwe w ułożeniu, tyle, że foxy też nie łatwe :-)  więc komu ja to ... :-)

typowe psy myśliwskie w charakterze i naturze. Jeśli kto to lubi i potrafi zaspokoić jego potrzeby - super pies.

Poza tym, zapewne dobrze jest znaleźć jakieś rozsądne forum i poczytać.

[my-bearded]

xx

[Mavi]

Dziękuję serdecznie za informacje. Przekażę je ewentualnym zainteresowanym    A do foxów to rzeczywiście rodzice trafili chyba na wyjątkowy jak na te psy egzemplarz (albo mieli taką "rękę" do wychowania). Dlatego tak trudno teraz im się zdecydować na następnego. Pozdrawiam

[Gochaa]

Miałam wątpliwą przyjemność znalezienia kilku beagli-uciekinierów oraz pośredniczenia w poszukiwaniu innych (bo nie zdjęłam wszystkich ogłoszeń, więc ludzi dzwonili do mnie jeszcze przez dobre parę tygodni w sprawie zarówno zgubionych, jak i znalezionych beagli) - a to wcale nie była duża miejscowość
Jak dla mnie beagle są bardzo specyficzne... ale co kto lubi. Byle się nie nabrać na słodki pysiaczek...

[my-bearded]

Niestety chyba "wycieczki" są specjalnością beagle i trzeba o tym wiedzieć decydując sie na takiego psa

[Małgorzata]

kochani, nic w ich wycieczkach zaskakującego, to element ich pracy mysliwskiej! naprawdę, polecam poczytać do czego były stworzone, jakie miały zadania, a wtedy wszystko będzie jasne.

Również widziałam kilka ogłoszeń "zaginął Beagle"... ech... i czemu mnie to nie dziwi... ?

[Gochaa]

Toteż mnie to nie dziwiło, tylko smuciło. Zwłaszcza, że w drodze do pracy niemal codziennie widzę rozjechane psy/koty/wiewiórki...
Wiem, do czego były stworzone beagle (zresztą nie trzeba czytać, wystarczy rzucić okiem na XIX-wieczne malarstwo angielskie) i sama bym się na nie nie odważyła. A już tym bardziej nie w okolicy, w jakiej mieszkam, gdzie bażanty i zające po prostu pryskają spod nóg. I dlatego m.in. mam beardeda, a nie np. springera, który był dość wysoko na liście rozważanych ras...

[Mavi]

Jednym słowem beagle nie jest psem dla każdego. Dobrze o tym wiedzieć, bo stąd właśnie powstają niesłuszne opinie i biednym psiakom "przyszywa się" fałszywe łatki.

[Aga - Greta]

Najgorsze co może być to tzw. moda na konkretną rasę. I to dotyczy wszystkich te co się przewijały jako modne. Ludzie jednak są najgorsi i wszystkiemu winni bo po pierwsze nie przemyślą charakteru tylko kierują się wyglądem np. yorki i robią z nich ostatnio "koty" i każą im siusiać do kuwety.
Szybko się nudzą kolejną "wirtualną zabawką"

Ja po prostu uważam że nie ma psa dla każdego. I są ludzie którzy nigdy nie powinni mieć psa

[my-bearded]

Większość naszych forowiczów (podobnież określenie forumowicz jest błędne - bo są fora a nie forumy) ma więcej niż jednego psa i wszyscy wiemy jak różne maja charaktery. Kofi jest naszym trzecim beardetem. Kazdy z nich był zupełnie innym psem. Misiek na spacery chodził bez smyczy ale jak poczuł zwierzynę nic nie było go w stanie zatrzymać (pomimo przebytego szkolenia) czasem wracał po godzinie ale zawsze wracał. Byliśmy raczej spokojni o niego bo znał okolicę i był dość potęznym psem więc sobie w lesie radził. Miska chodzi wylącznie na uwięzi, bo jak poczuje przestrzeń to leci jak opętana. Na szczęście nie wychodzi poza otwartą bramę co u beagli jest podobnież normą. Kofi chciałby czasem polecieć w las ale raczej Miśce do towarzystwa i zaraz wraca. Misi wycieczki trochę nas kosztowały zdrowia. Sądzę, że zawsze jest wstanie znaleźć drogę do domu ale w lesie może wpaść w jakieś niebepieczne miejsce, sidła itp. Zauwazyliśmy, że oboje, w razie problemów czekają na naszą pomoc a potem próbują sobie radzić - rozpieszczeni po prostu. U Miśka ujawniał się instynkt pasterski i czasem szukał zaginionej "owieczki". Miśka i Kofi niepokoją sie wzajemna nieobecnością ale nie polecą w las szukać sie nawzajem. tak wiec stereotypy nigdzie nie pasuja i trzeba biorąc psa liczyć się z niespodziankami. Napisałem kupę banałów  ale może czytają to również kandydaci na psiarzy i coś im to da.

[Gochaa]

Zauwazyliśmy, że oboje, w razie problemów czekają na naszą pomoc a potem próbują sobie radzić - rozpieszczeni po prostu.

Oj tak... święte słowa. Jednym z nielicznych sposóbów na sprawienie, żeby Mirka puszczona luzem trzymała się blisko jest pozwolenie jej się "zgubić", a przynajmniej przestraszyć, że się zgubiła - czasami jak gdzieś leci za tropem, z nosem przy ziemi, zamiast ją odwoływać, po prostu się chowam za drzewem, zakrętem etc. (mając ją na oku) - po chwili wraca, szuka mnie w panice i potem się pilnuje. Czasami nawet przez następne parę dni

U Miśka ujawniał się instynkt pasterski i czasem szukał zaginionej "owieczki".

Ja wykorzystałam instynkt pasterski Mirki do zrobienia z niej małego donosiciela - jak tylko druga psica nam się gdzieś zawieruszy, rozkopując kretowisko, zamiast jej szukać w wysokiej trawie, gdzie jej zazwyczaj nie widać, wysyłamy po nią Mirkę która ma na ten temat własne zdanie i jeżeli uważa, że Reja jest na tyle blisko, że powinniśmy już ją sami zauważyć, staje i dalej nie idzie. Ale też potrafi ją bezbłędnie zlokalizować, wtedy staje nad nią i szczeka.

[Małgorzata]

a moje birdoły zawsze razem. Tylko Plindza, chyba z braku owieczek w domu jak tylko zauważy "zbłakaną owieczkę" w postaci np. traktora, kombajnu, no ew. auta lub rowera to puszcza się w pogoń! z tego względu muszę mieć oczy i uszy otwarte gdy spacerujemy luzem. Posłucha, wróci gdy zawołam w odpowiednim momencie, kiedy przekroczy odległość 15 m.... już jest głucha. Nie odbiega jednak dalej niż na 500-800 m i wraca, niezależnie od tego czy dorwała swój upatrzony łup czy nie, i robi to tylko na otwartym terenie. Czasami niestety biorę już ją (po wybieganiu) na smycz automatyczną, ma trochę swobody, a ja spokój ducha 

Specyficzne dla rasy było to, co zauważył każdy kto był na naszym majowym spotkaniu. Wszystkie Birdoły luzem biegały, wałęsały się po całym, niemałym terenie. Ale jak tylko właściciel zbierał się do domu - nie wiadomo skąd, odnajdywał się ten właściwy  nikt nikogo nie pomylił.

To pastuchy, muszą mieć trochę swobody, chcą aby im dać coś coś do pasienia, opieki, ale bacznie nas obserwują i pilnują. Oczywiście, kiedy jest 1 może trochę od tych zachowań odbiegać, ale zawsze kawałek tego zostanie.
Birdołek poza tym, jest bardzo wesoły i ma specyficzny humorek, dowcip, i nie zqwsze jest do końca, w 100% podporządkowany jak owczarek niemiecki, ma po prostu sporo większą, abstrakcyjną wyobraźnię 

Żeby je kochać, trzeba w sercu być pastuchem, ot, kimś kto kocha naturę, swobodę, radość i swawole, a wtedy zdecydowanie szybciej dogada się z Beardie, a i on z takim kimś będzie się czuł dobrze.
Beagle - trzeba mieć naturę mysliwego... i jak takiego nie mam i nie chcę mieć, bo ja nie mysliwy :-)

Kuzynka Iza, ma psa faraona, i bardzo, bardzo często widzę, że choć Jasmin jest kochana, to... dla mnie koszmarnie na co dzień męcząca! To pies na polowania więc nie ma mowy o swobodnym bieganiu, chyba że to teren zamknięty, i bez możliwości aby ktoś przez przypadek... mimo że zawsze wraca, to... wakacje z takim psem to udręka niestety  i właśnie na wakacjach, Iza i Jola patrzyły zazdrośnie na moją (naszą właściwie, bo mówię o światowej, i było nas kilku z birdołami) bandę kilku birdołów, męcząc się z 2 faraonami... ciągła kontrola, ciągły kac, że pies wybiegać się nie może, ciągle napięta smycz (ręce bolą) bo faraon ciągle coś widzi do upolowania :-( nawet na smyczy upolowały mysz... ech... ja wolę moje birdołki