Dagmara

[Marta]

Od pierwszego spaceru pilnowałam żeby Mufin nie ciągnął na smyczy. Jak tylko ją napinał, zatrzymywałam się i czekałam aż poluzuje smycz. Ale widzę, że to niewiele dało Owszem, wie, że jak się zatrzymam musi poluzować smycz i od razu to robi, ale co z tego jeśli po chwili znów ją napina. Może on myśli, że właśnie tego od niego chcę? Teraz spacer wygląda tak: krok, zatrzymanie, 2 kroki, zatrzymanie, 5 kroków, zatrzymanie, krok, zatrzymanie itd... Chcę zamówić książkę "Mój pies ciągnie na smyczy. Co robić?" Turid Rugaas, może tam znajdę coś ciekawego, niedługo wybieramy się też na kurs PT. Ale może Wy macie  jakiś pomysł jak nauczyć go ładnego chodzenia na luźnej smyczy (chodzi mi o takie codzienne chodzenie, nie o chodzenie równiutko przy nodze)?

[Iwona]

Poczytaj artykuł: http://pies.onet.pl/3930,13,17,a_pies_ciagnie,1,artykul.html i zamów książkę, Turid Rugaas to swietny szkoleniowiec

[Gochaa]

Smaczki w nagrodę za ładne chodzenie? Acz zdaję sobie sprawę, że przy ciekawszych bodźcach nie zawsze działa - Mirka natychmiast po przełknięciu smaczka wyrywała z powrotem do przodu. Choć mam wrażenie, jakby powoli wyrastała z ciągnięcia...

[Dagmara]

Osobiscie ucze na smaki, a przede wszystkim na skupianiu na mojej osobie uwagi. Nie trzymam z czasem oczywiście smaka cały czas. Na maluchy działa świetnie, na starsze, jak się zaprą gorzej, na nie działam bardziej na marchewkę w połączeniu z lekką korektą. Tyle, ze jak idziemy pojedynczo to nie ciagną żadne, gorzej gdy ide z grupą, gdzie każdy chce być ważny.

[Aneta]

Pamiętaj Marta, że Mufin wyszedł właśnie ze szczenięcej grzeczności w niegrzeczną młodzieńczość. Wtedy ma się wrażenie że nasz super grzeczny piesek zapomniał wszystkiego co go nauczyliśmy. Oczywiście tak nie jest , on miarkuje swoje siły i próbuje robić różne rzeczy po swojemu również chodzenie na smyczy. Ale oczywiście nie możesz zbastować, ucz go dalej, nie ma cudownej metody, wszystkie przedstawione są dobre jeśli prowadzą do zamierzonego celu. Trening i cierpliwość czyni mistrza 

[Gochaa]

Tyle, ze jak idziemy pojedynczo to nie ciagną żadne, gorzej gdy ide z grupą, gdzie każdy chce być ważny.

Amen. Mirka ze mną a Mirka ze mną, mężem i drugim psem to zupełnie inny pies 
Czasami jeszcze pomaga narzucenie psu dość szybkiego tempa marszu - nie ma wtedy czasu na kombinowanie. Ale to sprawdza się właściwie tylko w sytuacjach 1 na 1, ja i Mirka, bo na spacerze w większym gronie jakoś niewielu jest chętnych do rozwijania mirczanego tempa ok 6-7 km/h

[Marta]

Na smaczki też próbowałam, ale to nie zawsze działa Nadal nie pozwalam mu ciągnąć, zatrzymując się, tlyko nie wiem czy on wpadnie na to, że ma nie ciągnąć czy raczej przyzwyczaił się już do takiego chodzenia i tak już zostanie 

[Iwona]

Trzeba uzbroić się w cierpliwość a będzie OK. 

Nie wiem, czy dobrze Cię zrozumiałam, ale jednak nie czekałabym aż samo przejdzie - psa trzeba uczyć chodzenia na luźnej smyczy, w końcu to żadna przyjemność spacerować z ciągnącym psem (zarówno dla właściciela, jak i dla psa). Sama cierpliwość to za mało

Nadal nie pozwalam mu ciągnąć, zatrzymując się, tlyko nie wiem czy on wpadnie na to, że ma nie ciągnąć czy raczej przyzwyczaił się już do takiego chodzenia i tak już zostanie 

Obawiam się, że może nie wpaść na to, o co Ci chodzi Zresztą sama widzisz, że nie ma efektu. Spróbuj cofać się o dwa kroki po każdym (nawet lekkim) napięciu smyczy, do przodu ruszasz, tylko gdy smycz luźno wisi. Może będzie to dla niego bardziej czytelne? Do tego nagradzaj ładne chodzenie pochwałą (zawsze) i smaczkami lub zabawą (nie za każdym razem), np. 5 kroków na luznej smyczy - pochwała i nagroda, potem 3 kroki i pochwała, kolejne 4 kroki i pochwała oraz nagroda.

[Maja]

Spróbuj cofać się o dwa kroki po każdym (nawet lekkim) napięciu smyczy, do przodu ruszasz, tylko gdy smycz luźno wisi. Może będzie to dla niego bardziej czytelne? Do tego nagradzaj ładne chodzenie pochwałą (zawsze) i smaczkami lub zabawą (nie za każdym razem), np. 5 kroków na luznej smyczy - pochwała i nagroda, potem 3 kroki i pochwała, kolejne 4 kroki i pochwała oraz nagroda.

Iwona, ja rozumiem, że w tym szaleństwie jest metoda, ale poddaję pod wątpliwość czy takim sposobem można w ogóle gdziekolwiek dojść

Ja przy ataku ciągnięcia przystaję, ale i tak mnie to irytuje, bo spowalnia i wprowadza chaos w maszerowanie. Dodatkowo, Chanti wymyśliła, że skoro ja staję, to ona siada Dlatego teraz jestem szczególnie uważna i gdy zaczyna ciągnąć przystaję, ale tylko na moment, potem zaraz ruszam, żeby panna nie siadła Poza tym wszystkim Chanti bywa niemiłosiernie uparta, a do tego bardzo pomysłowa i spostrzegawcza. To mieszanka utrudniająca wychowanie jej na wzorową sunię. Ale widzę, że docieram do niej. Powoli, ale docieram. Już mniej więcej wie czego od niej oczekuję i bywa, że się dostosowuje Dlatego od pewnego czasu także koryguję ją dźwiękami. Jako wyraz dezaprobaty przy ciągnięciach wydaję dźwięk paszczą (syk gdy język odrywa się od zębów - nie wiem jak to inaczej określić), a kiedy jest bardzo czymś zaaferowana to krzyczę (głośno mówię) HALO! Zwykle udaje się ją wybić z innego wymiaru, ale nie zawsze. W skrajnych przypadkach przystaję i ją przytrzymuję. Ale to bardzo rzadko jest potrzebne.

Nie wiem do końca jak to jest z Mufinem, ale pewnie nie wiele inaczej niż z Chanti, która miewa napady ciągnięcia gdy spostrzeże jakiś interesujący patyk, albo jakiegokolwiek psa [Już się zorientowała, że nie każdy człowiek ma psa i nie warto zwracać wyjątkowej uwagi na ludzi, tylko na to czy towarzyszy im pies.]. Poza tym, gdy idzie na długi spacer, też ciągnie, bo nie może się już doczekać parku (dobrze, że jest niedaleko) i muszę tracić energię na korygowanie jej zachowania. W pozostałych przypadkach chodzi ładnie, nawet bardzo ładnie. Nie mniej, doskonale pojęła, że smycz posiada dwa końce, więc niekiedy, to ona koryguje mnie, żebym jej nie ciągnęła
Pocieszam się myślą, że czas płynie nieubłaganie i w końcu wyrośnie z tego szalonego wieku

Marta - ciekawa jestem czy Mufin ciągnie dla zasady i zawsze, czy podobnie jak Chanti, w przypadkach szczególnie ekscytujących?

[Marta]

Iwona, ja rozumiem, że w tym szaleństwie jest metoda, ale poddaję pod wątpliwość czy takim sposobem można w ogóle gdziekolwiek dojść

A mi właśnie o taką metodę chodziło, dzięki Iwona Bo jak widać ta, którą ja stosuję, nie działa. Przystawanie też spowalnia, a cofanie się będzie chociaż wyraźniejszym znakiem dla Mufina, że ciągnięcie nie doprowadzi go tam, gdzie chce dojść

To nie jest tak, że Mufin ciągle ciągnie, czasem ciągnie co kilka kroków, czasem ma takie dni, że idzie pięknie, ale i tak na każdym spacerze muszę stawać. Przy czym jest do opanowania, jak staję to od razu luzuje smycz, ale samo to przystawanie co chwilę mnie irytuje.
Maja, ja też używam hasła "halo" 

Poza tym wszystkim Chanti bywa niemiłosiernie uparta, a do tego bardzo pomysłowa i spostrzegawcza.

Ojj, Mufin też, do tego ma świetną pamięć i później próbuje wykorzystywać coś czego się sam nauczył w różnych sytuacjach. Przykładowo ostatnio wbiegł do takiego drewnianego domku dla dzieci a ja się zaśmiałam i od tej pory zawsze jak tędy przechodzimy znów do niego wskakuje i tylko czeka na moją reakcję. To samo jest ze zjeżdżalnią, górą kamyków, jest też ustawiona do góry nogami ławką pod którą kiedyś go przeprowadziłam-teraz nie odpuści niczego. Albo uczyłam go przechodzenia pod moimi nogami i teraz nie mogę stać w rozkroku, bo on od razu przebiega i cały szczęśliwy czeka na pochwałę

[Iwona]

Moje kochane dziewczynki nie spotkałam beardeta który nie ciągnie! "Jak bc zobaczy drugiego beardeta lub innego psa nie ma siły pociągnie. Taki ich urok, albo poczuje suczkę z cieczką dotyczy to oczywiście psy, suczki mniej.

To jeszcze o niczym nie świadczy - ja widziałam co najmniej kilka A cieczka to zupełnie inna sytuacja, w której wyszkolenie niewiele pomoże.

Maja i Marta:

Ta upartość to zapewne po Cherry (hi, hi, mam nadzieję, że Krysia tego nie przeczyta )

[Krysia]

Oj komus tu sie oberwie za oszczerstwa wobec Cherruni :DTak maja to zapewne po mamusi:)Cherry bardzo ciagnie jak sie ekscytuje np zobaczy moja mame czy Iwone z daleka i juz zaden argument do niej nie przemawia podobnie jest w sytuacjach stresowych np na wystawie jak chodzimy miedzy tlumem ludzi i innych psow poza tymi sytuacjami chodzi bardzo ladnie ze nawet moja 6 letnia siostrzenica swietnie sobie z nia daje rady.U Cherry emocje potrafia brac gore i nic sie na to nie poradzi tylko z czasem bodzce sie zmieniaja.Jak byla mala to wszystko ja emocjonowalo obcy ludzie,inne psy itp teraz juz tak sie zachowuje tylko wobec ukochanych psow i ludzi wiec nie jest to na codzien klopotliwe.A upartosc to jej drugie imie np wydam polecenie na miejsce pies odrazu uslucha i sie polozy u siebie ale wyjde np do kuchni i wracam po minucie a pies ponownie lezy tam gdzie wczesniej i tak komende powtarzam i ona uslucha a za chwile i tak robi swoje taki bumerang:)

[Aneta]

A upartosc to jej drugie imie np wydam polecenie na miejsce pies odrazu uslucha i sie polozy u siebie ale wyjde np do kuchni i wracam po minucie a pies ponownie lezy tam gdzie wczesniej i tak komende powtarzam i ona uslucha a za chwile i tak robi swoje taki bumerang:)

To mnie Krysia pocieszyłaś, bo ja myślałam że to domena "blondynek" czyli m.in Jolly. Ja mówię, że jej się "mózg resetuje", bo jak ją pogonię kiedy mi przeszkadza to odejdzie ale obejdzie fotel dookoła i z powrotem jest w tym samym miejscu.